Büyük ve sonsuz özlem ,

Ta­rih ya­zan Bü­yük Ön­de­ri­miz ATA­TÜR­K’­ün 75. ölüm yıl­dö­nü­mün­de O’­nu iki şi­ir­le anı­yor, ya­şa­tı­yo­ruz:

Ata­türk

Asır­lar ne­den son­ra bir Ata­türk do­ğu­rur,
Her bas­tı­ğı top­rak­tan yük­se­lir şa­hi­ka­lar,
Bit­ti sa­nı­lan ta­rih, baş­lan­gıç ta­rih olur,
Türk adı­na ek­le­nir bir bir al­tın hal­ka­lar.

* * *

Gök­tan­rı bir çift ma­vi yıl­dız ve­rir göz di­ye,
Türk­lü­ğün taht üs­tü­ne bah­tı­nı koy­mak için,
Şim­şek­ler ma­na­la­nır ne­fe­sin­de söz di­ye,
Ak­de­ni­z’­den se­si­nin ak­si­ni duy­mak için.

* * *

Yay­la şa­fak­la­rı­nı an­dı­ran kum­ral saç­lar,
Yal­çın dağ­lar üs­tün­den ka­nat­lar ge­rer yur­da,
Fi­liz­le­nir harp­le­rin bu­da­dı­ğı ağaç­lar
Yet­miş mil­yon ATA­TÜRK do­ğar Ana­do­lu­’da.
Ah­met Az­mi GÖK­MEN (Köy Ens­ti­tü­le­ri ve Öğ­ret­men Okul­la­rı Mü­dür­le­rin­den, mer­hum)
Ner­de?
Uy­ku­la­ra taş düş­tü
Yü­rek­le­re ateş,
Çi­çek­le­re kur­şun,
Do­ğa küs­tü.

* * *

Ren­gin se­si sol­du
Se­sin ren­gi sön­dü
So­luk­suz kal­dı ya­şam
Her şey ter­si­ne dön­dü.

* * *

Bu­lut­lar ka­ra ka­nat
Ufuk­ta yan­gın
Ağaç­lar dal­sız, yap­rak­sız
Ne var­sa dar­ma­da­ğın.

* * *

Söv­gü, yer­gi, kav­ga, sa­vaş
Ner­de vic­dan, ner­de us?
Ner­de in­san­lık, sağ­gö­rü?
Ner­de onur, ner­de na­mus?

* * *

Top­ra­ğa ka­pa­nıp yi­ti­yor
Acı­lı gök­yü­zü,
Ev­ren ışık­sız, düş­ler boş
Ulus, Ata­türk ök­sü­zü.

Yek­ta Gün­gör ÖZ­DEN

..